• БАЛДЫРҒАН
• 31 Наурыз, 2022

ҚАР ПЕРИЗАТЫ

Нұрбек НҰРЖАНҰЛЫ

Бірде Ая мен Сая терезеден сыртқа қарап  отырды. Далада қар жауып басылған болатын. Аспанды боз мұнар жауып, алыстағы тау көрінбей қалыпты. Ағаш бұтақтарына аппақ жапырақтар өсіп шыққандай. Осы көріністерге таңғалған Ая сіңлісін көтеріп, терезенің жақтауына шығарды.

– Қарашы, Сая, дала қандай әдемі! Сен өскенде, қар атысып ойнайтын боламыз. Аққала жасаймыз, – деді Ая сіңлісін қайта жерге түсіріп.

Әпкесі әр сөзін айтқан сайын Сая оның жүзіне қызыға қарады. Құр тұрмай, саусағымен терезені нұсқап:

– А-па-п, а-а-а-п – деді былдырлап.

– Ол жақта күшік жоқ. Барлығы қар. Аппақ гүлдер сияқты аппақ қар.

Дұрыс айтасың дегендей Сая басын изеп қойды.

– Менің сіңлім өте ақылды, – деді Ая ересек адамдарша еркелетіп. – Мен қазір екеумізге сүт алып келемін. Сен осында күт.

Ас бөлмеге кіріп кеткен Ая қайтып оралғанында сіңлісі өз орнында отыр екен. Іле әлдене тіршілік иесі әйнекке жақындап, кесте сала бастады.

– Мәссаған, бұлар кімдер? Бұлар қар перизаты ма? – деді Ая Саяға жақындап. Сая да көзі күлімдеп әпкесіне қарады. Қар перизатының мақсаты – әр үйдің терезесіне әдемі оюлар, гүлдер салу сияқты. Жұмысына беріле кірісіпті.  Бүгінгі кезек  Ая мен Саяның терезесі болса керек. Екеуіне қол бұлғап қойып, терезені оюлай берді. Екеуі теледидарға қарағандай терезеге телміріп ұзақ отырды. Салынған әрбір сурет бұлар үшін жаңалық еді. Бір кезде Ая:

– Сен қайдан келдің, қар перизаты? – деді даусын шығара.

– Мен ертегі әлемінен келдім! – деді сырттағы суретші.

– Сая, естідің бе, ол ертегі әлемінен келіпті, – деді Ая сіңлісіне.  

– А-а-а-п-а-а-а-ап... – деді Сая түкке түсінбей.

– Жоқ, ол суретші перизат... біз қалаған суретті қармен салады. Қандай сурет көргің келеді, Сая?

– А-а-а-а-па-п...

– Менің сіңліме күшіктің суретін салып берші, – деді Ая оларға өтініш айтып. – Ал маған раушан гүлін...

Терезеде раушан гүлі өрнектеле бастады. Біраз уақыттан кейін терезе кәдімгі көрмеге айналып кетті: аң, құс, өсімдік, не керектің бәрі бар. Ақыры қалың қырау суреттен перизаттың өзі көрінбей қалды. Тек ең астыңғы бос орыннан ол «мен ісімді тәмамдадым, сау болыңдар» деді қолын бұлғап.

– Тағы келесің ғой? Біз күтеміз, – деді Ая оған. Өз көзіне өзі сенбеген әсерімен бөлісу үшін іле ата-анасын шақырды. 

– Келіңіздерші мұнда. Мұны міндетті түрде көрулеріңіз керек.

Ая ата-анасына көргендерін бастан-аяқ баяндап берді. Ата-анасы бір-біріне қарап күлісті де, назарларын терезеге аударды.

– Қызым, терезеге қатты аяздан кәдімгі қырау қатып қалған, – деді әкесі жымиып.

– Сіздерге айтып тұрмын ғой. Оны бояп кеткен Қар перизаты. Сая, сен айтшы,? – деп сосын сіңлісіне бұрылып. Сіңлісі қуыршағымен ойнап отырып, «иә» дегендей басын изеді. 

– Әне, айттым ғой. Сая да көрді. Ал сіздер маған сенбейсіздер.

– Енді... қызым... – деп әкесі айтарға сөз таппай. –  Келіңдер, – деді сосын, – Ертегі кітабын оқып берейін.

– Қар перизаты да ертегі әлемінен келіпті. Демек, сіз айтып жүрген ертегі шын болды ғой...

– Сен ертегіге сенесің бе?

– Иә, сенемін...

– Онда біз де саған сенеміз.

Солай деген әкесі қызын көтеріп алып, қытықтай бастады. Ая сықылықтай күліп, әкесінің мойнына асылды. Анасы Саяны көтеріп, маңдайынан иіскеді. Кішкентай қыз тағы да «апап, а-а-апап» деп өз тілінде әлденені шүлдірледі. Бұл уақытта Қар перизаты көрші үйдің терезесін кестелеп жатқан болатын. 

Суретін салған Ерлан Момбаев